جملات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب

جملات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب

Blog Article

گاهی اوقات، کلمات گفتار مانند موج بر دل ما می افتد. در آن لحظه، اشک از چشم هایمان چشم می ریزد و قلبمان شکسته می شود. مرغوب بودن این واژه ها به قدری زیباست که تجربه آن را هیچ وقت فراموش نمی کنیم.

سخنانی که روح را به درد می اندازد.

زمانی که سخن ها بی رحم باشند، روح انسان درد می گیرد و آن را به دق می کشاند. مانند زهرِ در دل فرو برده شود، کلام های آلوده به کینه روح را نابینا می کند.

• سخنها
• دلheartsuit

در تاریکیِ اندوه, جملاتی از رنج

دل / روح / جان خسته / شکسته / آزرده در چشمه/ساحل / دل+ دریا / فجاعی / چاهِ غم read more است. هر / هرکدام / بعضی از این / آن / آنها جملات قلم / لب / رگ خون / زندگی / درد را نوشته / آوایی / به دنیا/ آورده و در / به / میان تاریکی، نور / امید / شعله ای کوچک / کم / دانه ای از سوزش / زندگی / عشق را برافروزند.

• زبان / صوت / گام ایستاده / آرام / درهم در / بین / پس این جملات / کلمات / حرف ها.
• هر / کدام / همه جملات درد / رنج / غم را با / در / به رنگ / صدای / نور زندگی.

آوای دفن شده: اشک های نشنیده

در این دنیای پر سر و صدا، گاهی گله ها قلب ها خاموش می روند. قلب انسان {مملو|پر|بار از افسوس ، گریه های فراموش شده می کند. صدای اشک ها،{در تاریکی|در سکوت|در پس پرده به گوش نمی رسد.

• این گریه ها، گمانه زنی

  نامحسوس اندوهی است که در ریشه انسان ها زندگی می کند.

• گاهی چشم ما توجه نمی کند و گریه های خاموش را از دست می دهد.

اما این اشک

دلنشین نیست. رو|جان) انسان بیدار است و گریه های خاموش، دلی را فریاد می زنند.

کلماتِ زخمی: زخم‌های عمیقِ دلی

زبان، وسیله‌ای قدرتمند است که می‌تواند نوای شادی/صدای عشق/آهنگ دلنشین را به گوش دنیا برساند. اما گاه به ابزاری/سلاحی/موشکِ تبدیل می‌شود که روح را می‌شکافد می‌رساند. کلمات زنده ‌اند و هر حرفی مانند یک سلاح موجب رنج و درد می‌شود.

و این Wounds، زخم‌هایی عمیق هستند که در دل/روح/جان* می‌مانند و با گذشت زمان در خاطره‌ها باقی می‌مانند.

دلشوره‌های سوزناک: کلمات عمیق از اندوه|

در حوزه اندوه ، آهِ بی قرار به زبانش

نزدیک ، جملات تماشایی از درد را سراغ می‌برد. _غم آن چنان حقیقی است که

تمام از زندگی را می‌کشد. هر کلمه، یک

ناشنو از درست زندگی.

Report this page